Via Twitter kreeg ik bovenstaande uitleg van het woord quarantaine. Eén van de spaarzame hoogtepunten op dit platform. Want voor het eerst in jaren kreeg ik lichtelijk een afkeer wanneer ik hier online bivakkeerde. Want veel informatie klopt niet en leidt tot onrust.
De uitleg van het woord quarantaine is erg mooi en hoorde ik in het EO/NOS radioprogramma ‘Langs de Lijn en Omstreken’. Het is van oorsprong een medische term die afkomstig is uit het Italiaans. Dit had te maken met de pestepidemie in dat land in de 14e eeuw. Alle schepen die aanmeerden werden verplicht om 40 dagen in de haven stil te blijven liggen. De bemanning mocht het schip niet te verlaten. Dit om alle risicobronnen en de verspreiding van de infectie te verminderen.
Als christenen leven we nu in de veertigdagentijd. Een periode van vasten en bezinnen in voorbereiding op Pasen. Bijzonder hoe dit samenvalt met de crisis die nu speelt rondom het coronavirus. De wereld valt compleet stil. Bedrijven worden zwaar getroffen, scholen zijn dicht en leerlingen zitten thuis, kerken houden hun diensten online en individuen worden beperkt in hun vrijheid. Buiten de problemen die het oplevert in de maatschappij en bij de mensen, is het juist nu de tijd om tot rust te komen.
Maar die rust is ver te zoeken. Zeker op het platform Twitter. Er zijn politieke partijen die politiek gewin proberen te halen uit deze situatie, politieke leiders die zich willen profileren en het normale volk wat alles denkt te weten en slimmer denkt te zijn dan menig viroloog. Zelfs Twitteraars die ik al jaren volg en ken vallen me soms erg tegen… Daarnaast zien we in de praktijk volle markten en stranden, lege winkels en mensen die zich onrustig gedragen en in totale paniek zijn.
Buiten het feit dat het misschien verstandig zou zijn om stil te worden en tot bezinning te komen, is het opmerkelijk te zien dat het vertrouwen in de overheid en de medemens zo laag lijkt te zijn. En daarbovenop dat God in dit hele verhaal wordt vergeten of juist de schuld krijgt. Al zijn er zeker ook hoogtepunten te noemen. De rol van kerken in de maatschappij is goed om te zien, het initiatief van #Nietalleen is bewonderenswaardig, het is mooi om te merken hoe bedrijven zich nuttig maken en dat medisch personeel met veel inzet de medemens zorg biedt. Maar ergens werd ik getriggerd door een profvoetballer die tot de kern kwam: ‘Op dit moment lees ik de Bijbel. Ik wil meer leren over het geloof’.
Twintig dagen lang, op één tweet na, ben ik stil op Twitter. En dat is een bewuste keuze. Want de situatie waarin we verkeren maakt me stil. Ik kan niet anders. Niemand, ook ik niet, had verwacht dat ons dit ooit zou overkomen. Nogmaals, de wereld komt tot stilstand en een land als Nederland moet alle zeilen bijzetten om deze crisis te overleven. Dit heeft ons iets te zeggen. Dit moet ons iets zeggen. We kunnen er gewoon niet meer omheen. Met een oude term kunnen we wel zeggen dat het een ‘roepstem’ is. Gods megafoon is luid hoorbaar.
Voor het eerst in tijden val ik stil op Twitter… Een online vastentijd. Maar niet alleen daar. De eenvoud en stilte doet me goed. De kracht van de stilte is voor mij merkbaar en voelbaar. Het is iets wat ik iedereen kan aanraden. Misschien is het voor mij wel een begin van een nieuwe periode. Een periode waarin onder andere Twitter misschien wel tot het verleden gaat behoren.
iklaurens.wordpress.com 